Jaarlijks is er in het najaar een Dutchbirdingweekend (DW) op Texel. Er gaan dan veel Nederlandse vogelaars één weekend lang alles af checken opzoek naar zeldzaamheden. Doordat er in het najaar veel juveniele beesten aan het trekken zijn naar hun overwinteringsgebied verdwalen er nog wel eens wat. Doordat Texel één van de eerste stukjes Nederland is ploffen hier vaak als eerste neer.
Jurrien, Ruben, Joachim, Jelle, Tim, Thijs zijn vriendin en ik hadden besloten om tijdens het DW naar Texel te gaan. Omdat we de eerste boot wilden hebben (deze gaat om half 8) moesten we vroeg weg uit Arnhem (de wekker ging om kwart over 4). Daarom bleven Joachim, Jelle en Tim bij ons slapen. Thijs kwam ’s ochtends naar Arnhem gereden. ’s Avonds hadden we met zijn alle nog een lekker biertje gedronken en de stemming zat er meteen in.
De volgende ochtend om kwart voor 5 gingen we op weg naar Texel, de reis verliep voorspoedig, in Alkmaar moesten we nog even de vriendin van Thijs ophalen. De boot hadden we mooi op tijd gehaald, eenmaal op het eiland gingen we een vakantiepark met veel haagjes aan westkant checken, er zaten hier alleen veel goudhaantjes. Jelle die nog steeds geen badkoning had, was de hele tijd aan het zeuren dat die hem zo graag zou zien bla bla bla. Nadat we op begeven moment hoorden dat er ergens een blako zat, gingen we hier maar naar toe. Na een tijdje gezocht te hebben hadden we hem nog niet, dus besloten we naar de zuidkant van het eiland te gaan. Hier waren een aantal hand tamme sijsjes en een overvliegende ijsgors. Joachim kon gelijk met zijn nieuwe camera aan de slag, en klikken dat die deed :P.
Joachim met zijn camera.
Sijs (Carduelis spinus).
Opbegeven moment kregen we door dat er ergens een blonde ruiter was ontdekt, dit zijn leuke beestjes dus wij erheen. Wat stonden hier veeeel auto’s, eenmaal bij het uitkijkpunt was het één mensen massa waar bijna niet doorheen te komen was. Na een snelle blik in de scoop gingen we weer snel weg, ondertussen hoorden we dat Thijs, Tim en Jelle een mogelijke bonaparte strandloper ontdekt hadden. Dit zou voor Joachim en mij een nieuwe soort zijn, dus snel hierheen. We hadden nog geen voet op de dijk gezet of de piep kwam door dat er een braadgrasmus ter plaatsen was. Deze zou voor ons alle 4 nieuw zijn, dus snel de auto weer in. Bij aankomst was de baardgras net weg, maar na een minuut of tien werd die aan de andere kant van het bosje terug gevonden (ik heb jurrien nog nooit zo snel over een hekje zien springen). Hier konden we hem leuk zien en een paar bewijsplaten maken. Maar door de hoeveelheid mensen was het niet mogelijk om dichter bij te gaan voor betere foto’s (de dag er na lukte dit wel). Na deze leuke soort gingen we nog even naar de slufter om dat hier een roze franjepoot gezien was. ’s Ochtends hadden we hier nog een bokje, nu een overvliegende ijsgors en inderdaad de roze franjepoot. Toen Joachim zijn scoop op de franjepoot wilden zetten, bleek die zijn oculair kwijt te zijn, maar gelukkig kwamen we deze op de terug weg nog tegen.
Baardgrasmus (Sylvia cantillans).
Baardgrasmus (Sylvia cantillans).
’s Avonds gingen we eten bij het Dutchbirding-buffet. Dit zou veel stamppot zijn, maar er was nog maar voor 4 man genoeg, maar de rest kreeg gelukkig een groot bord patat met saté. Hierna was er nog een presentatie over Wit-Rusland, hier in kwamen veel mooie foto’s voor, zoals citroenkwikstaart etc. We zouden gaan kamperen alleen het was inmiddels 10 uur, dus de meeste campings waren al gesloten. Daarom hebben we onze tentjes maar op een voetbalveld in de buurt van camping de Robbejager neergezet. Een perfecte kampeerplek en iedereen had heerlijk geslapen. Alleen Jelle vond het wel erg spannend, wat zou er gebeuren als er iemand langs kwam, en zal ik morgen me blako zien……:P.
De volgende morgen waren we al weer vroeg op en gingen we de Tuintjes checken, hier zat niet veel. Wel vlogen er over strand twee smelleken’s die leuk aan het jagen waren. Over zee vlogen veel jan-van-genten en ook nog eens lekker dichtbij. Hierna besloten we even een dwergors te zoeken die gemeld was alleen vonden we deze niet. Ruben had nog wel een sperwergrasmus (dat zou een nieuwe voor mij zijn…….. maar Ruben had hem alleen). Joachim had nog geen grauwe klauwier en gister was er één in de buurt van de slufter gezien. Na een tijdje trapte we twee bokjes op, één op nog geen 20 cm. Maar geen spoor van de klauwier, en toen kwam er een grote pieper luid roepend over. En ja, dat was inderdaad NUMMER 300!, hoi hoi hoi. Eenmaal op de terug weg, kwam de piep door dat er een Aziatische roodborsttapuit gezien was. Dit is een best moeilijke soort, die nieuw voor Joachim en mij was, en voor Ruben en Jurrien een nieuwe jaarsoort. Bij de tapuit kwamen we ook Jelle weer tegen, en ondertussen had die ook eindelijk zijn blako, en de tapuit was voor hem ook NUMMER 300!
Twitcher bij de Aziatische roodborsttapuit.
Hierna hadden we nog wat rond gevogeld, en nog even een paar tamme strandleeuweriken op de foto gezet. En toen was het al weer 4 uur, we wilden de boot van 5 uur halen maar door de drukte kon dit niet. Daarom hadden we nog even een patatje gegeten en de boot van 6 uur genomen. ’s Avonds om 9 uur waren we weer in Arnhem, een leuk maar vermoeiend weekend.
Strandleeuwerik (Eremophila alpestris)
