Afgelopen maandag werd ik door Ruben gebeld: er is een rotskruiper in de ENCI groeven in Maastricht ontdekt en we gaan er zo met Erik heen. Het eerste wat ik dacht was dat is erg cool en #$%^ ik kan niet mee. Op het moment was ik bezig met een taxatie van een varkensboerderij voor mijn stage bij DLG. Na Ruben veel succes gewenst te hebben ben ik maar weer verder gegaan met de taxatie. Na een snelle autorit met Erik als coureur hadden ze de rotskruiper al snel, maardoor een misverstand was men Jelle vergeten in te lichten, zodat Jelle dinsdag in zijn eentje met de trein naar Limburg was afgereisd. Na een reis die volgens Jelle erg lang duurde, had die de kruiper na een uurtje nog niet gezien. Daarom besloot hij maar weer terug te gaan naar Gelderland, maar nadat ondergetekende Jelle gebeld had dat de kruiper er weer zat, ging die toch maar terug en had die hem. ’s Avonds hebben we Jelle zijn nieuwe soort met een lekkere kopje thee gevierd :p.
Maar na alle verhalen van iedereen die hem gezien had, wilde ik hem ook graag zien, maardoor mijn stage bij DLG was dit niet mogelijk. Ook niet na een lobby van een collega die vroeger twitcher was en de kruiper al in Amsterdam had gezien. Mijn idee was om zaterdag met het OV naar Maastricht te gaan, maar ik sprak Jacob (ook een NJN’r) en hij zou zaterdag met zijn vader naar de AWD gaan voor de waterspreeuw. Maar zijn vader vond het ook een goed idee om de waterspreeuw in te ruilen voor de rotskruiper en ik kon mee rijden! Dus zo gezegd zo gedaan en om half acht ’s ochtends zaten we in de auto naar Limburg. De reis verliep voorspoedig en rond negen waren we op de Sint Pietersberg. Mijn scoop lag in Katwijk, dus ik kon alleen met mijn verrekijker een beetje om me heen kijken. Bij het eerste uitkijkpunt stonden zo’n 30 man, waaronder een aantal mensen van de Katwijk-groep o.a. Luuk, Frank en Arnold. Na een tijdje ging Jacob zijn vader naar een ander punt waar je de groeve misschien beter in kon kijken. Na een tijdje belden Jacob zijn vader dat je bij het punt waar hij stond inderdaad een stuk beter kon kijken. Wij dus rustig naar dat punt toe lopen, wordt Jacob weer gebeld: HIJ IS NU IN BEELD. Wij als een gek naar de plek toe rennen en buiten adem kon ik de rotskruiper al snel door de scoop van iemand bekijken (ik ga meer aan hardlopen doen, pff). Nadat Jacob zijn scoop had opgezet, kon ik de kruiper nog even rustig bekijken, wat een mooi beest!
Twichers bij de rotskruiper (Tichodroma muraria)
Op de terug weg hebben we nog even naar de oehoe gekeken en hij blijft moeilijk te vinden tussen alle boompjes. Tijdens het kijken naar de oehoe kwam er ook nog pestvogel luid roepend over, altijd leuk.
Naar Limburg ga je niet zonder vlaai te eten, dus op de terug weg even naar de beste vlaaienboer van Limburg aldus Jacob zijn vader (Bakkerij De Bisschopsmolen). En inderdaad de vlaai was erg lekker, veel beter dan die van de Multivlaai. Nu we toch in Maastricht waren wilden Jacob zijn vader ook nog even naar één van de oudste kerken van Maastricht, de Onze-Lieve-Vrouwebasiliek deze dateert uit de 11de eeuw.
Hierna zijn we nog even naar het hamster reservaat in Sibbe gegaan, hier zitten in de wintermaanden vaak grauwe gorzen. Dit is een echte cultuurvogel die in Nederland als broedvogel is uitgestorven door de intensivering van de landbouw. Terwijl we aankwamen lopen konden we hem al in de scoop van iemand bewonderen, een stukje verder op zagen we nog een tweede. Al met al een geslaagde twich en een leuke dag vogelen, bedankt fam. Lotz.
.
