Griel

Vandaag werd ik weer eens door Jurrien wakker gewhatsappt, er bleek een griel bij het Oudeland van Strijen te zitten. Griel is bij mij een gevoelig onderwerp, doordat ik hem vorig jaar in Lentevreugd heb gemist. Dit kwam omdat ik op school niet weg kon. Nadat ik Jur zijn berichtje had gelezen, viel ik weer inslaap. Ik werd rond tienen weer wakker, na een heerlijk paasontbijt gingen Thijs en ik op weg. Na een uur en een kwartier rijden waren we in Strijen. Terwijl we aankwamen rijden zagen we de mensen al staan. Ik had de griel gelijk in de scoop, wat een mooi beest. Terwijl ik naar rechts keek, zag ik Jurrien en zijn ouders staan. Na een tijdje gepraat en gekeken te hebben gingen we weer richting Katwijk, een snelle en goede twitch.

Griel (Burhinus oedicnemus), (record shot).

Morinelpelvier in KATWIJK

Er zijn van die vogels waarvan iedereen vind dat ze een hoge aaibaarheids factor hebben, de morinelplevier is er één van. Als ik een aantal vogels als favoriet mag noemen zijn dat de baardman, de sneeuwgors en de morinelplevier. Toen was het zondag 24 april eerste paasdag, het was 09.20 uur en ik werd wakker gewhatsapp door Jurrien. Er was een morinelplevier in het duin ontdekt, op nog geen 10 minuten van mijn huis. Ik bedacht me geen moment en sprong direct uit bed. Nog geen 5 seconde later zat ik op mijn fiets. Tussen racefietsers (synoniem voor losgeslagen gekken) doorlaverend en op mijn telefoon kijkend kwam ik al snel in de buurt van de morinel. Terwijl ik richting het koffiehuis fietste kwam ik Arnold Meijer tegen, het bleek dat ik iets te ver was doorgereden. Aangekomen bij de plek zagen we de morinel gelijk zitten, wat een mooi beest. Al sluipend kwamen we steeds dichterbij en de mroinel bleek heel tam te zijn, fantastisch! Na een uurtje foto’s maken ging ik weer huiswaarts, om koffie te drinken bij mijn oma.

Morinelplevier (Charadrius morinellus).

Morinelplevier (Charadrius morinellus).
.

Morinelplevier (Charadrius morinellus).

Morinelplevier (Charadrius morinellus)

Breskens

Breskens is een plaatsje in Zeeuws-Vlaanderen, dit ligt aan de zuidkant van de Westerschelde de Schelde gaat al snel over in de Noordzee. Tijdens de vogeltrek in het voorjaar komen alle vogels vanuit het zuiden terug om naar de broedgebieden te gaan. Bij vuurtoren van Breskens aan de Westerschelde ligt een trekroute van een groot aantal de vogels. Het hoogte punt van de trek ligt meestal eind april begin mei. Door het warme weer van de laatste tijd was de trek al eerder begonnen. Daarop besloten Joachim, Jurriën, Ruben en ik naar Breskens af te reizen. Het was mijn eerste Breskens en ik was benieuwd hoe het mij zou vergaan om 12 uur aan een stuk op één plek te staan. Ik ben nog al ongeduldig van aard en snel verveeld, ideaal voor een trektelpost…. We hadden besloten om de dag van te voren bij Ruben in Spijkenisse te slapen en dan ’s ochtends om 4 uur naar Breskens af te zakken. En ja zo gebeurden het om half 4 ging de wekker, pfff wat een onzalig uur. Door het warme weer en de iet wat luiden conversatie van de buren om half 1 ’s nachts was de nachtrust zeer kort. Half slaperig zaten wij in de auto van Joachim naar Breskens! Jurriën zat voorin en heeft de hele reis tegen Joachim aan gepraat zodat hij niet in slaap zou vallen (dit is gelukt). Om even voor 6 bestegen wij de dijk de telpost, ik had het vermoeden dat het een lange dag zou worden…… Rond half 7 vlogen de eerste vogels en ik begon het al leuker te vinden. Al snel had ik mij eerste nieuwe soort, de Duinpieper! Het werd warmer en warmer en de vogels bleven komen. Na een tijdje had ik mijn tweede nieuwe soort de grauwe kiekendief! In de loop van de ochtend ontstond er nog wat commotie omdat er een grote vos langs vloog (een verdwenen dagvlinder die alleen nog zwervend in Nederland voorkomt). Ik heb een wat grotere oranje/bruine vlinder gezien, maar om hier een grote vos van te maken gaat te ver, jammer. Aan het eind van de middag gingen Joachim en ik ontbijt halen voor de volgende morgen, we bleven tenslotte kamperen. Toe we terug kwamen kwam er een telefoontje uit België, er was misschien een aasgier opkomst. Helaas is die niet gekomen, er kwam nog wel een koningenpage voorbij (een schaarse dagvlinder in Nederland). Terwijl de dag op het eind liep gingen we wat eten in Breskens. Hierna gingen we de tent op zetten op één van de vele campings. Nadat de tent stond gingen we nog even vogelen, zo hadden we nog twee steltkluten en een cetti’s zanger. Na een korte nacht stonden we om zes uur weer op de telpost. Nadat ik mijn derde nieuwe soort misten (roodstuit zwaluw) kwam er bericht binnen over een ross meeuw in Numansdorp. Dit is een Arctische meeuwensoort die voor de 3 of 4 keer pas twitchbaar was. Terwijl wij de dijk afliepen, kwam er nog een rootstuit zwaluw over vliegen, de derde nieuwe soort! Na een rit vol frustraties over te langzaam rijdende Duitsers, kwamen we 5 minuten te laat bij ross meeuw aan. Na 1,5 half uur in de volle zon gezeten te hebben kwam de meeuw weer aan vliegen, de vierde nieuwe soort! Na een half uur vonden we het wel weer genoeg en gingen we huiswaarts. Al met al een leuk weekend met: 4 nieuwe soorten en ca. 22 nieuwe jaarsoorten. Ik ben er achter gekomen dat ik anderhalve dag Breskens wel kan volhouden, zolang er maar voldoende vliegt!

Fitis (Phylloscopus trochilus) bij de telpost.

Steltkluut (Himantopus himantopus).

De Ross-meeuw (Rhodostethia rosea).

Voorjaar in het bronbos

Vandaag hadden Rick en ik een overleg met de rentmeester van landgoed Middachten over onze afstudeeropdracht. Aangezien onze opdracht verband houd met het bronbos, gingen we even kijken hoe ver het voorjaar gevorderd was.

Paarbladig goudveil (Chrysosplenium oppositifolium).

Gevlekt longkruid (Pulmonaria officinalis).

Slanke sleutelbloem (Primula elatior).

Slanke sleutelbloem (Primula elatior).

Bosanemoon (Anemone nemorosa).

NJN KORKA met de laatste korhoenders

Vermoedelijk is 2011 één van de laatste jaren dat je in Nederland korhoenders kan zien. Daarom had de VWG besloten een legendarisch kamp af te stoffen; het KORKA! Net voor de spits gingen Jurriën, Ruben en ik met de fiets en de trein richting de Holterberg. Vanaf station Holten was het een klein stukje fietsen naar de camping. Terwijl we bezig waren de tent op te zetten, kwam er een kleine bonte specht overvliegen, een goed begin! Omdat er nog niemand op de camping was en de verwachting was dat de eerste mensen rond 8 uur aankwamen, gingen wij alvast een rondje maken over de Sallandse heuvelrug. Op de Holterberg had ik als eerste nieuwe jaarsoort de roodborsttapuit, ook zat er nog een klapekster maar nog geen korhoenders… Op de terugweg besloten we even wat te eten in een lokaal restaurant, de sparerib’s en de hamburger waren erg goed. Op de camping aangekomen kwam iedereen binnendruppelen en uiteindelijk waren we met zijn elven. Na een biertje te hebben gedronken, gingen we met zijn drieën in een tweepersoons tent slapen, dit was toch wat krap…

Rond zes uur ging de wekker en na het nodige materieel oponthoud (klapbanden, verdwenen fietssleutels, enz.) waren we om 7.15 op de heide. Wat waren hier veeeel mensen, het leek eerder alsof er een nieuwe soort voor Nederland ontdekt was, dan dat men naar de korhoender balts kwam kijken. Na een tijdje hoorden we de eerste hoenders korren, een paar paden verder had Ruben een korhaan in de telescoop. De hoender was leuk te zien (wel ver weg), toen het bekend werd dat er een korhoender te zien was, had dit een ware volksoploop tot gevolg. Terwijl wij dit tafereel ontvluchten en ergens wat gingen eten, kwamen er nog 3 korhennen voorbij gevlogen. Zo hadden we in een paar uur toch zomaar 50% van de gehele populatie gezien. Na dit geweldige resultaat, gingen we nog een poging doen om rode wouwen te ontdekken, dit leverde helaas niets op. Hierop besloten wij terug naar de camping te gaan, de tent op te breken en weer richting Arnhem vertrekken, een kort maar krachtig kamp.

Korhaan (Lyrurus tetrix), (record shot).

‘’Vogelspotters’’

Op de terugweg.